Het decor was een groot bureau met een boekenkast erachter op een podium. Na een korte intro hadden we een kort loopje van een paar meter naar het groene gordijn (chromakey) links daarvan. Daarbij waren er 3 uitdagingen: de timing van het loopje, het afstapje van het podium en het snoertje van de bureaulamp. De lamp is meermalen gesneuveld en we zijn wel een struikelend het beeld ‘ingevallen’.




 
Na een paar maanden werd van hogerhand besloten dat ik naast de RTL5 uitzendingen ook mocht meedraaien in de poule om John Bernard op RTL4 af te wisselen, samen met Margot Ribberink en Reinier van den Berg. Op beide zenders werkten we op verschillende manieren.
 
RTL5 versus RTL4
Bij RTL5 werkten we met een weerpresentatiesysteem op de computer, waar we zelf alle kaarten op voorbereiden. Daardoor had je alle controle zelf en klikte je in de uitzending ook zelf door. Bij RTL4 ging het nog ‘ouderwets’: daar tekende en kleurde je de weerkaarten met de hand op papier en dan werkten de grafische afdeling dat uit voor uitzending. De regie klikte dan de kaartjes door op moment dat zij dachten dat het moment daar was. Je begrijpt: beide systemen hebben zo hun uitdagingen. Bij RTL4 uitzendingen hoopte je dat de regie goed oplette en tijdig je kaarten doorklikten. Bij RTL5 moest je veel geduld hebben voordat de weercomputer alle animaties had verwerkt (gerenderd). Een klein foutje en je kon weer een uur wachten. Vervolgens maar hopen dat in de uitzending alles blijft werken zoals bedacht! Ook al was het semi-live, veel tijd om overnieuw te beginnen was er niet. Dezelfde studio werd daarna namelijk meteen gebruikt voor de live RTL-nieuws uitzending.

Wat hebben we gelachen in die jaren. Je werkt met een hele ploeg: redactie, visagie, styling, grafici, video-editors, regie (o.a. geluid, beeld, eindregie), cameraman, floormanager. Dat maakt het zo leuk en afwisselend. Met elkaar ben je verantwoordelijk voor een mooie uitzending. Had je leuke ideeën? Niets was te gek en we gingen er gewoon voor. Het gaf een kick om iets speciaals neer te zetten!
 
In de beginperiode werd alles nog getapet op banden. Die liepen wel eens vast, waren even onvindbaar of niet bruikbaar vanwege een omgevallen koffiemok. Dan moest je improviseren qua tijdsduur en inhoud. Maar “The show must go on…”  Zelfs als tijdens de uitzending blijkt dat je microfoon het niet doet, zijn de spontane acties van de collega’s onvergetelijk.
 
Nieuws
De weerberichten voor beide zenders werden in 2 aparte kamers naast elkaar voorbereid met een computerruimte er tussenin. Ik kan mij minstens twee voorvallen herinneren die ik niet snel vergeet. De eerste was een harde vloek van John Bernard die tekeer ging tegen iemand in de weerkamer van RTL4. Ik kon het in de kamer ernaast voelen. Toen ik om het hoekje spiekte, bleek er onaangekondigd een cameraploeg in zijn werkkamer te staan om verhaal te halen over het weerbericht aan het strand. Laat ik het zo zeggen; John was niet zo van dat soort verrassingen! Ik vreesde dat ze ook nog een kamertje verder langskwamen, dus heb mij verstopt in de computerruimte tot ze weg waren ;-)
 
De tweede keer die diepe indruk maakte was toen Margot Ribberink de RTL5 weerkamer binnenstormde. Aan de energie voel je dat er iets loos is. “Heb je de TV aan?” Eh, ja… die staat bij een TV station altijd wel aan, maar ik kijk er niet voortdurend naar. Een blik op de TV was genoeg: het was 11 september 2001 en een vliegtuig vloog in de Twin Towers in New York. Op dat moment weet niemand wat er nu aan de hand is. Er heerste een soort chaos op de nieuwsredactie. Als een fluitketel op volle toeren giert de adrenaline bij iedereen door het dak. Je weet dat het weer dan niet zo relevant meer is, dus probeer je bij te springen en de nieuwsredactie te ondersteunen. De uitzendlijnen zijn voortdurend bezet, dus ik weet dat ik de late weeruitzending om 12 uur ’s nachts maar live heb gedaan. Een lange, intense en zeer enerverende dag, maar eentje waarop geschiedenis wordt geschreven.
 
Als het weer zelf het grote nieuws is (storm, zware onweersbuien, sneeuwval, fileleed door regen, mogelijk schaatsweer) dan draai je 300%. Vooraf heb je het druk om alles op een rij te krijgen en te gieten in een vorm die behapbaar is voor de kijkers. Op het moment zelf moet je er bovenop zitten (met beperkte informatie) en achteraf komen de beelden en help je te duiden wat er is gebeurt. Dat soort dagen moet je niet te vaak hebben, maar het is natuurlijk wel de kern en de kick van het vak! 
 
Decors
In die 20 jaar heb ik verschillende decors voorbij zien komen. Voor het weer begonnen we met een chromakey. Dat is een groen of blauw doek waar de regie dan in beeld jou voor de weerkaarten zet. Je afkijk is een tv-monitor aan de zijkant net buiten beeld. Vanwege onze haarkleur had John altijd het groene doek en ik vooral het blauwe doek. Voor Peter maakte het niet veel uit. Maar omdat er veel wordt weg gefilterd, gebeurde het nog wel eens dat ineens happen haar verdwenen waren op beeld. Of dat de kleur van de kleding te dicht bij de chromakleur zat en je ineens wat doorzichtiger werd. Dat viel in het niet met knoopjes die pal voor uitzending van je kleding sprongen, de vlek die je ineens ziet op je kleren, de lange ceintuur die ongezien aan de achterkant tussen je benen bungelt op beeld…
 
Daarna kregen we een echt scherm waar we konden zien wat je aanwees. Eerst klein, later levensgroot. Dat laatste gaf met aanwijzen de nodige uitdaging, omdat ik als presentator de weersymbolen levensgroot zie en enorm moet uitstrekken om iets aan de bovenkant of onderkant van de kaart aan te wijzen. Door alsnog een afkijk aan de zijkant te plaatsen werd het allemaal weer wat natuurlijker. Tijdens verbouwingen van de studio hebben we ook wel eens vanuit de weerkamer gepresenteerd naast een TV-monitor. De uitdaging daarbij was dat je vlak voor uitzending alles zelf moest aansluiten en de monitor naar het midden van de weerkamer brengen. Als dan iets nog net niet bleek te werken, kroop je op handen en voeten onder de monitor en je bureau. Ik heb vaak mijn hoofd gestoten in die tijd! Om nog maar niet te spreken van zeer verwilderd een seconde voor uitzending nét op je plek te zitten…

 
Met de laatste verbouwing van de studio hebben we weer een groen scherm. Geen gordijn dat ingeschoven wordt, maar een enorme groene wand. Eigenlijk 2 gigantische i-pads en een ‘augmented’ frame waar van alles in 3D geprojecteerd kan worden. Het heeft even tijd gekost voor je dan de afkijkschermen op een -voor de kijker- onzichtbare plaats hebt staan en de camera’s leesbare verhoudingen van het weerscherm te pakken hadden. Vanuit studio-perspectief kun je het retro noemen. Voor de kijker thuis kan zo het nieuws en weer nog intenser worden gebacht.
 
Lief en leed
Het is eigenlijk een soort huwelijk: je deelt lief en leed. We hebben met elkaar gehuild: om collega’s die (ernstig) ziek werden, overleden of die het persoonlijk zwaar hadden. In 20 jaar vertrekken (en komen) er heel wat collega’s. Afscheid nemen valt altijd zwaar. We hebben vooral ook met elkaar gelachen en genoten van de humor, de vele bloopers, de feestelijke momenten in het leven en fantastische uitzendingen. Naar schatting zal ik er 7000 gemaakt hebben!
 

Dankbaar
Terugdenkend aan die 20 jaar overheerst vooral dankbaarheid.
- Dankbaar aan iedereen die het vertrouwen heeft gehad dat dit het juiste pad was voor mij.
- Dankbaar aan het gezin, familie en vrienden die mij de ruimte gunden dat ik dit werk mocht doen.
- Dankbaar voor de trouwe kijkers die mij door dik en dun hebben gesteund. Dankzij hun feedback kon ik groeien en worden wie ik nu ben. En ik ben nog lang niet uitgeleerd!
- Dankbaar voor de support van al mijn lieve RTL-collega's: op alle afdelingen, door het hele bedrijf heen.
- Dankbaar dat ik mede door dit werk heel veel mooie mensen heb mogen ontmoeten tijdens mijn dagvoorzitterschappen en talrijke lezingen over weer, klimaat, duurzaamheid en gedrag. Ik ontdek steeds nieuwe dingen en vind het heerlijk mij te verdiepen in de psychologie rondom klimaat(communicatie). Samen maken we de wereld steeds mooier!

Bovenal ben ik dankbaar dat ik met iedereen (dus ook met jou!) dit 20-jarig jubileum mag aantikken!
Op naar de volgende mijlpaal... ;-)